فسفات دهیدروژناز یک آنزیم کلیدی در مسیر پنتوز فسفات است که مسئول تبدیل گلوکز-6-فسفات به گلوکونیک اسید-6-فسفات است. این فرآیند برای متابولیسم سلولی، دفاع آنتی اکسیدانی و سنتز اسید نوکلئیک ضروری است.
فسفات دهیدروژناز یک آنزیم دیمری است که از دو زیر واحد تشکیل شده است. هر زیر واحد دارای یک مرکز فعال است که مسئول اتصال بسترها و کاتالیزور واکنش ها است. ساختار سه بعدی آنزیم بقایای اسید آمینه کلیدی را در مرکز فعال خود نشان می دهد که برای شناسایی سوبسترا و واکنش های کاتالیزوری ضروری هستند.
فسفات دهیدروژناز هیدروژن زدایی گلوکز-6-فسفات را کاتالیز می کند و 6-فسفوگلوکونات را تشکیل می دهد. NADPH تولید شده توسط این واکنش در انواع فرآیندهای متابولیک سلولی، از جمله سنتز لیپید و دفاع آنتی اکسیدانی استفاده می شود. تولید NADPH برای حفظ تعادل ردوکس در سلول ها و سنتز DNA و RNA مهم است.
فسفات دهیدروژنازها از سنتز لیپیدها حمایت می کنند و با ارائه NADPH که برای رشد سلولی و حفظ عملکرد طبیعی ضروری است، در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می کنند.
NADPH با ارائه معادل های کاهنده برای آنزیم های آنتی اکسیدانی مانند گلوتاتیون ردوکتاز، کمک به حذف گونه های فعال اکسیژن (ROS) و رادیکال های آزاد و محافظت از سلول ها در برابر آسیب اکسیداتیو، نقش کلیدی در دفاع آنتی اکسیدانی ایفا می کند.
مسیر پنتوز فسفات همچنین مواد پیش ساز مهمی را برای سنتز اسید نوکلئیک فراهم می کند (مانند ریبوز-5-فسفات) که نقشی بی بدیل در سنتز DNA و RNA ایفا می کند.
ناهنجاری در فعالیت فسفات دهیدروژناز با انواع بیماری ها مرتبط است. به عنوان مثال، برخی از سلول های سرطانی فعالیت غیرعادی بالایی از این آنزیم نشان می دهند که به سلول های سرطانی در شرایط استرس اکسیداتیو کمک می کند تا زنده بمانند. علاوه بر این، کمبود فسفات دهیدروژناز می تواند منجر به بیماری همولیتیک گلبول های قرمز شود، زیرا گلبول های قرمز برای تولید NADPH برای حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی خود به این آنزیم متکی هستند.
تحقیقات نشان داده است که برخی از سرطان ها، مانند لوسمی ها و تومورها، افزایش فعالیت فسفات دهیدروژنازها را نشان می دهند. این افزایش ممکن است به سلول های سرطانی کمک کند تا از سطوح بالای استرس اکسیداتیو، به ویژه در ریزمحیط تومور زنده بمانند.
کمبود فسفات دهیدروژناز یک اختلال ارثی است که با کم خونی همولیتیک گلبول های قرمز مشخص می شود. این بیماری معمولاً پس از قرار گرفتن فرد در معرض داروها، عفونت یا سایر عوامل استرس زا اکسیداتیو ایجاد می شود.
فسفات دهیدروژناز نقش کلیدی در متابولیسم سلولی، دفاع آنتی اکسیدانی و سنتز اسید نوکلئیک دارد. درک ساختار، عملکرد و مکانیسم تنظیمی آن به ما کمک میکند تا درک عمیقتری از نقش آن در وضعیتهای فیزیولوژیکی و بیماریهای طبیعی به دست آوریم. علاوه بر این، فسفات دهیدروژناز در تحقیقات بیماری و توسعه راهبردهای درمانی بالقوه اهمیت زیادی دارد.